| Tytuł / Wykonawca | Czas | ||
|---|---|---|---|
| 1 | 5:58 | ||
| 2 | 4:21 | ||
| 3 | 7:04 | ||
| 4 | 5:28 | ||
| 5 | 4:18 | ||
| 6 | 6:48 | ||
| 7 | 6:12 | ||
| 8 | 6:19 | ||
| 9 | 6:11 | ||
| 10 | 5:14 | ||
| 11 | 8:31 | ||
| Całkowity czas płyty | 1:06:24 | ||
Próbki nagrań mogą nie odzwierciedlać aktualnego stanu dźwięku na nośniku
Album
The Division Bell
Pink Floyd
Wydanie na płycie kompaktowej z 1994 roku z wytwórni EMI United Kingdom (Włochy)| Format CD | Nośnik EX | Okładka EX | Cena 35.00 zł |
Co to oznacza?
Powiązane filmy
Wydanie na płycie kompaktowej z 1994 roku
The Division Bell
Pink Floyd
- EMI United Kingdom - 7243 8 28984 2 9, CDEMD 1055
The Division Bell jest czternastym studyjnym albumem angielskiej progresywnej grupy Pink Floyd. Został wydany w Wielkiej Brytanii przez EMI Records 28 marca 1994 roku, a w USA przez Columbia Records 4 kwietnia.
Muzyka została napisana głównie przez Davida Gilmoura oraz Richarda Wrighta i lirycznie płyta zajmuje się tematyką komunikacji. Nagrania odbyły się w kilku miejscach, m.in. w studiu zespołu Britannia Row Studios i w domu na łodzi Gilmoura o nazwie Astoria. W zespole produkcyjnym znalazły się wybitne, zaufane osobistości, takie jak producent Bob Ezrin, inżynier Andy Jackson i saksofonista Dick Parry. Nowa żona Gilmoura, Polly Samson, współtworzyła wiele tekstów na płycie, a Wright wykonał swój pierwszy główny wokal na albumie Pink Floyd od czasu wydania The Dark Side Of The Moon w 1973 roku.
Stan Produktu Używany
Nośnik
Doskonały (EX)
Okładka
Doskonały (EX)
Jedna strona w książeczce lekko pognieciona na środku.
35.00 zł
Koszt dostawy: od 11.99 do 17.99 PLN szczegóły
Przesyłka kurierska DHL, Paczkomaty Inpost, Poczta Kurier 48
Przesyłka kurierska DHL, Paczkomaty Inpost, Poczta Kurier 48
Darmowa dostawa
na terenie Polski dla zamówień od 199 zł
Opinie użytkowników (100% recenzji poleca to wydawnictwo)Napisz opinię
Agent Smith
2019-03-17
Nie znoszę, gdy ludzie mówią, że Division Bell nie jest Pink Floydowe, bo jest. To wciąż jest wyraźnie ich styl. David Gilmour ma po prostu inne pomysły niż Roger Waters, więc nie ma potrzeby automatycznego porównywania tej płyty z poprzednim Floydami. Jest tylko kilka utworów, których nie, że nie lubię, bo lubię je wszystkie, ale po prostu są mniej zapadające w pamięć od innych. Te kilka bardziej "mglistych" to "Wearing The Inside Out" i "Poles Apart". Najważniejsze natomiast to bez wątpienia "What Do You Want From Me", "Keep Talking" i "High Hopes".
"High Hopes" jest z pewnością dla tych zagorzałych fanów Floydów, którzy potrzebują 5 minut tylko solowego wydziwiania i gitary grającej z klasycznymi floydowskimi dodatkami (jak dzwony kościelne czy coś takiego). Niektórzy twierdzą, że "What Do You Want From Me", "Take It Back" i "Loss For Words" są zbyt popowe, ale to bzdura. Każda piosenka na Division Bell brzmi prawdziwie z aurą typową dla Pink Floyd, bez względu na brak obecności Rogera Watersa.